Skip to main content

Met vereende krachten, zo werd in een paar weken tijd aan de Zuiderkade nummer 3 noodhuisvesting gerealiseerd voor vluchtelingen uit de Oekraïne.

“Er is een probleem en we lossen het op, zoals we dat in Beverwijk nu eenmaal doen”, lacht Linda Aardenburg, die het project coördineerde vanuit de gemeente Beverwijk. “Loek Scholten klopte op 10 maart met het initiatief bij ons aan. Dit pand kwam leeg en hij wilde het graag ter beschikking stellen. We zijn de mogelijkheid meteen gaan onderzoeken. Al na een paar weken konden we groen licht geven. Loek verhuurde het ons voor een jaar, voor het symbolische bedrag van € 1,-, en we zijn direct met man en macht aan de slag gegaan. In de loods werden 11 BUKO units geplaatst en verbouwd tot wooneenheden, elk met een eigen keuken en sanitair. In het kantoor konden ook 4 wooneenheden worden gerealiseerd. Nu wonen er ruim 60 mensen, de oudste is net 85 geworden, de jongste is 8 maanden oud.

Huisvesting voor vluchtelingen, een wel heel bijzonder voorbeeld van placemaking in de Spoorzone.  Op een zonnige vrijdag gaan we langs op de Zuiderkade voor een rondleiding door de initiatiefnemer zelf: Loek Scholten, een bekende Beverwijkse ondernemer. Hij zet meteen iets recht: “Het idee kwam niet van mij hoor, maar van mijn vrouw. Twintig jaar geleden hadden we een uitwisselingscholiere in huis uit Oekraïne, Natascha. Toen we naar de beelden op televisie keken, stelden we ons voor dat zij opeens met haar kinderen voor de deur zou staan. Toen zei Marry: dat pand aan de Zuiderkade komt toch vrij? Kunnen we daar geen opvang starten. Ik ben meteen gaan bellen. De gemeente was gelukkig enthousiast, dus we zijn gaan bouwen en inrichten en op 10 mei, dus al na twee maanden konden de eerste mensen erin.”

“Zo eenvoudig als dat klinkt, was het natuurlijk niet. Er kwam veel bij kijken: het bouwen van natte ruimtes in de units, brandveiligheid, IT en natuurlijk de meubilering en de aankleding. We hebben werkelijk iedereen gemobiliseerd: bedrijven, organisaties en inwoners. Een oproep vanuit Stichting Business Docks leverde veel spullen op: van fietsen tot knutselspullen, van strijkplanken tot planten. Wifi via Konneqt IT, de brandinstallaties via Visser Elektrotechniek. Onze buurman Martijn Commandeur van Up Carwash las in de krant dat we niet voldoende stroom hadden en binnen drie dagen lag er een kabel. De Lions Club kwam tafels in elkaar zetten… ”

De hulp kwam werkelijk van alle kanten.

Vanuit de gemeente werden Linda Aardenburg en Esther Kos ingeschakeld om alles in goede banen te leiden. Dat hebben ze top gedaan, vindt Loek. “We leerden elkaar meteen goed kennen toen ze huisraad hadden verzameld bij de kringloopwinkel. Dat vond ik niks. Ik wilde geen onderlinge afgunst, dus alles hetzelfde. En het ook echt gezellig maken. Dus toen zijn ze spullen gaan kopen: potten en pannen, gordijnen en handdoeken. Netjes bij verschillende winkels, dat is belangrijk. Wat Linda en Esther allemaal hebben gedaan, echt geweldig, ik kan niet anders zeggen. En dat geldt ook voor hun collega’s. Er zijn zeker 50 ambtenaren hier in touw geweest, in hun eigen tijd hè, om meubels in elkaar te monteren, bedden op te maken en spiegels op te hangen.”

De bestaande overslagdeuren in het pand zijn gebruikt om de woonunits gedeeltelijk naar buiten te schuiven, zodat er nu overal daglicht binnenkomt. Zo ontstond bovendien een gemeenschappelijke ruimte. Met een grastapijt, picknicktafels, trampoline en schommelstoelen doet de setting een beetje denken aan een indoor-camping. Maar dat komt misschien ook door de ontspannen sfeer die er heerst op deze vrijdagmiddag. Er wordt al volop gekookt voor het etentje dat bewoners hebben georganiseerd voor alle betrokkenen. Ondertussen wordt er een basketbalring opgehangen, staan de wasmachines lekker te draaien en druppelen de kinderen één voor één binnen. De jongsten gaan naar basisscholen in de buurt en de oudere kinderen naar de Internationale Schakelklas van het Kennemer College.

Loek geniet zichtbaar van de huiselijkheid en verheugt zich oprecht op het etentje. Hij kent alle bewoners bij naam, deelt talloze high fives uit en voert levendige gesprekken met behulp van een vertaal-app. Hij is ook trots op wat in zo’n korte tijd met elkaar is neergezet. “Het is een wijk op zich geworden. Met allemaal eigen woonruimtes, dat geeft een vrijheid die je niet op veel locaties hebt. Je doet wat je kan. Mensen houden hun rug recht, maar je ziet ook het verdriet. Op 20 augustus organiseren we daarom een gezellige middag voor de kinderen, met clowns, goochelaars en suikerspinnen. Kunnen ze lekker even lachen, en leuke foto’s maken om naar hun vaders te sturen.”

Nu alles up & running is, wordt het tijd voor Linda en Esther om hun eigen werk weer op te pakken. Er is een locatiemanager aangesteld als aanspreekpunt en de medewerkers van de Sociaal Teams uit Beverwijk zijn intensief betrokken. Zij helpen mensen bij zo ongeveer alles dat geregeld moet worden. Hoe lang het duurt voor mensen naar huis kunnen en durven, weet natuurlijk niemand. “Het verschilt per situatie”, legt Linda uit. “Er zijn hier mensen die geen huis meer hebben, die weten dat hun appartement er niet meer staat. Tegelijkertijd zijn er hier jongeren van wie verwacht wordt dat ze gewoon op de universiteit verschijnen, willen ze hun examens halen.” Loek houdt overal rekening mee: “Ik ben nu al aan het nadenken over wat we kunnen doen met kerst. We laten mensen niet los!”